نوجوانی دوره‌ای حساس از زندگی است که با تغییرات گسترده زیستی، شناختی و هیجانی همراه است. در این مرحله، نوجوانان در تلاش‌اند تا به پرسش «من کیستم؟» پاسخ دهند و هویتی منسجم برای خود بسازند. پژوهش‌های متعددی نشان داده‌اند که کیفیت رابطه والد-کودک و به‌ویژه سبک دلبستگی والدین، نقشی تعیین‌کننده در مسیر هویت‌یابی نوجوان ایفا می‌کند
مقدمه
در دنیای امروز، توصیه به «خودمراقبتی» تبدیل به بخشی جدانشدنی از زندگی والدین شده است. استراحت، ورزش، تغذیه سالم و زمانی برای خود داشتن، همه ارزشمند هستند. اما سؤال مهم اینجاست: آیا خودمراقبتی به‌تنهایی کافی است؟
تفاوت خودمراقبتی و خودشفقتی
خودمراقبتی بر فعالیت‌های بیرونی تمرکز دارد: خواب کافی، ورزش، تغذیه سالم یا اختصاص زمانی برای تفریح.
در مقابل، خودشفقتی یعنی چطور با خودتان رفتار می‌کنید وقتی شکست می‌خورید یا تحت فشار هستید؟
- خودمراقبتی: «چه کاری برای آرامش انجام می‌دهم؟»
- خودشفقتی: «چطور با خودم رفتار می‌کنم وقتی آرامش از دست می‌رود؟»
اهمیت خودشفقتی در والدگری
تحقیقات کریستین نف (Kristin Neff) نشان می‌دهد والدینی که خودشفقتی بیشتری دارند:
- کمتر دچار فرسودگی عاطفی می‌شوند.
- پذیرش بیشتری نسبت به اشتباهات کودک خود نشان می‌دهند.
رابطه‌ای عمیق‌تر و امن‌تر با فرزندشان می‌سازند
چرا خودمراقبتی کافی نیست؟
اگر تنها به خودمراقبتی بسنده کنید، شاید برای مدتی انرژی بگیرید. اما در لحظه‌های استرس‌زا دوباره به چرخه سرزنش بازمی‌گردید.
خودشفقتی این چرخه را می‌شکند
جمع‌بندی
خودشفقتی، قلب تپنده والدگری آگاهانه است. اگر می‌خواهید فرزندتان احساس امنیت کند، باید ابتدا یاد بگیرید با خودتان نیز مهربان باشید.
اگر می‌خواهید درباره‌ی والدگری آگاهانه و ابزارهای روان‌شناختی روز دنیا بیشتر بدانید، مقالات دیگر
مدرسه دلبستگی آزیتا را دنبال کنید.
