من آزیتا محمدکریمی هستم؛ کسی که باور دارم هیچ کودکی نباید بار زخم‌های حل‌نشده نسل‌های قبل را به دوش بکشد. شاید دلیل این باور، قصه شخصی من باشد؛ من خودم از دل تجربه‌های خانوادگی پرآشوب و تجربه‌های تلخ کودک‌آزاری بیرون آمده‌ام. در خانواده‌ای بزرگ شدم که خشونت روانی و جسمی، نبود مرزهای سالم و زخم‌های نسل‌ها، بخشی از زندگی روزمره بود. اما سال‌هاست انتخاب کرده‌ام که پایان‌دهنده چرخه آسیب باشم — نه فقط برای خودم، که برای هزاران والد و کودک دیگر.

«مدرسه دلبستگی آزیتا» رویا و رسالت من است؛ فضایی امن برای والدینی که می‌خواهند آگاهانه چرخه‌های ناسالم گذشته را متوقف کنند، رابطه‌ای دلبسته و رشددهنده بسازند و آینده‌ای امن‌تر را برای فرزندان‌شان ممکن کنند.